Θεραπεία της Canine Πολυμυοσίτιδα

Canine πολυμυοσίτιδα εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός σκύλου αρχίζει να επιτεθεί μυς του , με αποτέλεσμα την φλεγμονή, αδυναμία και απώλεια βάρους. Η ασθένεια έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει μόνιμη βλάβη των μυών του σκύλου , αλλά ευτυχώς θεραπείες είναι διαθέσιμες για να σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε την κατάσταση .
Η Λειτουργία < p > Ο στόχος της θεραπείας για κυνικός πολυμυοσίτιδα είναι να καταστείλει το ανοσοποιητικό σύστημα του σκύλου στο για να σταματήσει η επιζήμια επίδραση επάνω τους μυς του , εξηγεί ο Davies ειδικοί κτηνίατροι .
Η
τύποι φαρμάκων
< p > Τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα για κυνικός πολυμυοσίτιδα είναι στεροειδή φάρμακα όπως η πρεδνιζόνη και πρεδνιζολόνη , εκθέσεις Davies ειδικοί κτηνίατροι . Κτηνίατροι μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει άλλα φάρμακα αντί ή επιπρόσθετα με στεροειδή , συμπεριλαμβανομένων της κυκλοσπορίνης , της μυκοφαινολάτης και cytarabide .
Η
Η Χρονοδιάγραμμα
< p > Κατά τη συνταγογράφηση πρεδνιζόνη για κυνικός πολυμυοσίτιδα , οι κτηνίατροι συνήθως συνιστούμε 1 έως 2 mg του φαρμάκου για κάθε κιλό ένας σκύλος ζυγίζει ανά ημέρα έως ότου τα αποτελέσματα της κατάπαυσης του κατάστασης , σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Κολέγιο Κτηνιατρικής .

Η Κίνδυνοι
< p > σε ορισμένες περιπτώσεις, παρατεταμένη χρήση των στεροειδών όπως η πρεδνιζόνη ή πρεδνιζολόνη οδηγεί σε δυσλειτουργία των επινεφριδίων σε ένα σκύλο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ούρηση και δίψα , προειδοποιεί Mar Vista Animal Medical Center. Τα σκυλιά που λαμβάνουν στεροειδή για κυνικός πολυμυοσίτιδα μπορεί επίσης να γίνει πιο ευαίσθητος σε βακτηριακές , ιογενείς και μυκητιασικές λοιμώξεις .

Η Προβληματισμοί
< p > Περίπου τα μισά από όλα τα σκυλιά που αναπτύσσουν πολυμυοσίτιδα απαιτούν συνεχή χρήση χαμηλής δόσης κορτικοστεροειδή φάρμακα για την πρόληψη της νόσου από την επιστροφή αμέσως , εξηγεί το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Κολέγιο Κτηνιατρικής . Σε άλλες περιπτώσεις , η κατάσταση μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς μόνο για να επιστρέψει και πάλι μήνες ή χρόνια αργότερα και απαιτούν μια δεύτερη πορεία της θεραπείας .
Η
Η