Pit Bull Διαταραχές του δέρματος

Όταν ένα πίτμπουλ γεννιέται , το δέρμα του αντιπροσωπεύει σχεδόν το 25 τοις εκατό του βάρους του σώματος του . Δέρμα εξυπηρετεί μια σειρά από λειτουργίες . Το πιο σημαντικό, δρα ως προστατευτικό φράγμα μεταξύ του σκύλου και του περιβάλλοντός του . Με πολλές επιθέσεις στο δέρμα , είναι λίγο έκπληξη το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός ασθενειών αντιμετωπίζονται και να διαγνωσθεί από τους κτηνιάτρους είναι οι διαταραχές του δέρματος . Πολλές από αυτές τις διαταραχές επηρεάζουν εξίσου όλες τις φυλές , ενώ άλλες επηρεάζουν συγκεκριμένες φυλές , συμπεριλαμβανομένων πίτμπουλ , πιο συχνά . Δεμοδήκωσης
Η

Το άκαρι Demodex canis είναι παρούσα σε μικρούς αριθμούς στα θυλάκια του δέρματος από τα πιο υγιή σκυλιά . Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός σκυλιού είναι σε κίνδυνο, αυτά τα ακάρεα μπορούν να πολλαπλασιαστούν με τις χιλιάδες , που οδηγεί σε μια κατάσταση γνωστή ως δεμοδήκωση ή demodectic ψώρας . Πίτμπουλ , ιδιαίτερα purebreds , διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν αυτή τη διαταραχή του δέρματος . Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν δεκάρα μεγέθους φαλακρά μπαλώματα με φολιδωτό και κόκκινο δέρμα . Αυτές οι περιοχές εμφανίζονται συχνά πάνω από τα μάτια , στη βάση των αυτιών και στην κοιλιά ή πόδια . Δεμοδήκωσης μπορεί να είναι είτε τοπική – περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή – ή γενικευμένες . Μεταφρασμένη democidosis επιλύει ίδια συχνά χωρίς θεραπεία . Η γενικευμένη μορφή είναι μια πιο σοβαρή κατάσταση. Αυτό μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα για να καλύψει του σκύλου σώμα, το κεφάλι και τα πόδια , και μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενείς λοιμώξεις . Σκύλοι με γενικευμένη δεμοδήκωση δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή , όπως η διαταραχή μπορεί να είναι κληρονομική .
Εικόνων ηλιακή δερματίτιδα
Η Στην πολύχρωμα πίτμπουλ , αλλοιώσεις γενικά περιορίζονται σε unpigmented δέρμα .

Όπως και άλλοι με κοντά μαλλιά φυλές , πίτμπουλ διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης παθήσεων του δέρματος που σχετίζονται με την έκθεση στον ήλιο . Αυτό είναι ιδιαίτερα κοινό για τα σκυλιά που ζουν σε ηλιόλουστες και θερμά κλίματα ή σε μεγάλα υψόμετρα . Τα σκυλιά με πιο σκούρο δέρμα είναι λιγότερο ευαίσθητα από τα σκυλιά με το ελαφρύτερο δέρμα . Γνωστή ως η ηλιακή δερματίτιδα , η χρόνια βλάβη από τον ήλιο στο φολιδωτό βλάβες , ιδίως σε περιοχές όπου η τρίχα είναι λεπτή , όπως πλευρό του σκύλου , στη βουβωνική χώρα και τη μύτη . Μια βιοψία του δέρματος μπορεί να είναι απαραίτητο να επιβεβαιώσει την ηλιακή δερματίτιδα , καθώς τα συμπτώματα μιμούνται άλλες διαταραχές του δέρματος, κυρίως εποχιακές αλλεργίες και demodectic ψώρας . Ο περιορισμός της έκθεσης στον ήλιο του σκύλου να αποτρέπει την περαιτέρω ζημία , η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρές καταστάσεις , όπως ο καρκίνος του δέρματος .

Η Στείρα κοκκίωμα και Pyogranuloma Σύνδρομο
Η

Πίτμπουλ εμφανίζονται να έχουν προδιάθεση σε αποστειρωμένες κοκκίωμα και σύνδρομο pyogranuloma , μια διαταραχή του δέρματος πιστεύεται ότι προκύπτει από ένα δυσλειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα. Επηρεάζουν τα σκυλιά έχουν πολλαπλές επιχείρηση , άτριχο μάζες ή οζίδια , συνήθως στο ρύγχος , γέφυρα της μύτης ή γύρω από τα μάτια . Περιστασιακά , οι βλάβες εμφανίζονται στο πόδια , το λαιμό και τον κορμό . Μεγαλύτερες βλάβες ή εκείνα για τα πόδια μπορούν να έλκω και να μολυνθούν . Μπορεί να χρειάζεται μια βιοψία δέρματος και πολιτισμούς για να αποκλειστούν άλλες διαταραχές , όπως πολλαπλούς όγκους των μαστοκυττάρων . Το σύνδρομο ανταποκρίνεται γενικά σε θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα , όπως στεροειδή .
Εικόνων Mast όγκοι κυττάρων
Η

πίτμπουλ έχουν υψηλότερο από το φυσιολογικό κίνδυνο ανάπτυξης όγκων των μαστοκυττάρων . Υπό κανονικές συνθήκες , τα μαστοκύτταρα παίζουν αναπόσπαστο ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος , ιδιαίτερα στην άμυνα του οργανισμού έναντι των παρασίτων . Mast όγκους των κυττάρων προκύπτουν όταν αυτά τα κύτταρα ενώνονται για να σχηματίσουν μια μη φυσιολογική ανάπτυξη . Οι περισσότεροι όγκοι είναι μοναχικά , αλλά περίπου το 6 τοις εκατό των περιπτώσεων αφορούν πολλαπλούς όγκους . Σε πίτμπουλ , τα μαστοκύτταρα που βρίσκονται συχνά στα οπίσθια άκρα . Χρησιμοποιώντας μια βιοψία , οι όγκοι κλιμακώνονται από 1 έως 3 . Ο βαθμός αυτός δεν καθορίζει μόνο την πιο κατάλληλη θεραπεία , αλλά και τον κίνδυνο της υποτροπής και τα ποσοστά επιβίωσης . Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση , ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία .
Η
εικόνων