Επιπτώσεις της χαμηλής αλατότητας επίπεδα για Ψάρια

Ενώ πολλά ψάρια αλμυρού νερού μπορεί να επιβιώσει μια ποικιλία επιπέδων αλατότητας στην άγρια ​​φύση , το σπίτι χομπίστας θα πρέπει να είναι προσεκτικοί για να διατηρηθεί η συνοχή της αλατότητας σε ένα ενυδρείο αλμυρού νερού για τη βέλτιστη υγεία των ζώων . Ωστόσο , πολλά θαλάσσια ψάρια μπορούν να ανεχθούν χαμηλή αλατότητα ( hyposalinity ) χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις , και υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες ένα περιβάλλον hyposaline είναι πραγματικά επωφελής σε μια ρύθμιση ενυδρείο . Τι είναι η αλατότητα και How Do You Μέτρο ;
Η

αλατότητα είναι το μέτρο της ποσότητας των διαλυμένων αλάτων ή « αρμύρα » στο νερό . Θαλασσινό νερό είναι πυκνότερο από γλυκού νερού , και η μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείται πιο συχνά από τους χομπίστες στη Βόρεια Αμερική ονομάζεται ειδικό βάρος . Τροπική θαλάσσια χομπίστες γενικά διατηρούν ένα ειδικό βάρος μεταξύ 1.021 και 1.025 σε ένα ενυδρείο στο σπίτι , σημαίνει ότι το νερό σε ενυδρεία τους είναι 1,021 – 1,025 φορές πυκνότερο από γλυκού νερού . Ειδικό βάρος μετράται συνήθως από χομπίστες είτε με ένα διαθλασίμετρο ή υδρόμετρο , αν και ορισμένες καταστάσεις που απαιτούν μια πιο ακριβές εργαλείο μέτρησης .
Εικόνων Επιπτώσεις της χαμηλής αλατότητας στη Ψάρια
Η < p > Τα ψάρια πρέπει να διατηρηθεί μια ισορροπία μεταξύ του άλατος και νερού μέσα στο σώμα τους , κάτι που συμβαίνει μέσα από μια διαδικασία που ονομάζεται osmoregulation . Ως εκ τούτου , τα περισσότερα ψάρια μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικές αλατότητες . Σε γενικές γραμμές , κινείται ένα ψάρι από ένα κανονικό περιβάλλον αλατότητας σε ένα περιβάλλον hyposaline ( ας πούμε 1.010 ) είναι πιο εύκολο για το ζώο , επειδή τα ψάρια δεν πρέπει να εργαστεί τόσο σκληρά για να αποβάλει ενεργά το αλάτι από το σώμα του . Πηγαίνοντας την άλλη κατεύθυνση είναι πολύ πιο αγχωτική για τα ψάρια , και μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό ή θάνατο, εάν δεν γίνει σταδιακά ή η διαφορά σε αυτή την αλατότητα είναι πάρα πολύ .

Η θεραπευτική δράση της χαμηλής αλατότητας στη Marine Fishes
Η

Επειδή ένα θαλάσσιο ψάρι χρειάζεται να εργάζονται λιγότερο να διατηρηθεί μια ισορροπία μεταξύ του άλατος και νερού , όταν σε λιγότερο αλατούχο περιβάλλον , hyposalinity μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν το άγχος για τα ψάρια ενυδρείου . Η τοποθέτηση ενός τόνισε , άρρωστα ή τραυματισμένα ψάρια σε μια δεξαμενή νοσοκομείο με ειδικό βάρος τόσο χαμηλά όσο 1.008 , για παράδειγμα , μπορεί να βοηθήσει τα ψάρια να ανακτήσει γρηγορότερα . Μια άλλη θεραπευτική χρήση της hyposalinity είναι να σκοτώσει εξωτερικά παράσιτα όπως Cryptocaryon irritans ( «θαλάσσια ich » ) .

Θεραπεία ένα ψάρι με hyposalinity είναι συνήθως αναφέρεται ως οσμωτική θεραπεία σοκ . Ενώ ένα ψάρι μπορεί να μετακινηθεί από την κανονική αλατότητα σε hyposalinity χωρίς εγκλιματισμό , το αντίστροφο δεν είναι αληθές . Ένας καλός εμπειρικός κανόνας για την κατάλληλη εγκλιματισμό αντικαθιστά το ένα τέταρτο των hyposaline νερού της δεξαμενής νοσοκομείου με αλμυρό νερό που ταιριάζουν αλατότητα του ενυδρείου προορισμού καθημερινά μέχρι οι δύο δεξαμενές έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε αλάτι.
Εικόνων διατήρηση μιας σταθερής αλατότητας σε ένα ενυδρείο αλμυρού νερού
Η

Συνολικά , η συνέπεια είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας όσον αφορά την υγεία των ψαριών σε ένα ενυδρείο αλμυρού νερού . Κρατώντας μια σταθερή αλατότητα εντός του αποδεκτού εύρους είναι πολύ πιο σημαντικό από να χτυπήσει ένα συγκεκριμένο αριθμό . Τούτου λεχθέντος , οι συνθήκες hyposaline ( τόσο χαμηλά όσο 1.008 ) σε μια δεξαμενή νοσοκομείο μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για τη θεραπεία ασθενών, τραυματιών ή μολυσμένο ψάρι . Ομοίως , διατηρώντας μια χαμηλότερη αλατότητα ( δηλαδή , 1.021 ) σε ένα ενυδρείο που στεγάζει μόνο τα ψάρια μπορεί να βοηθήσει να καταστείλει παρασιτικές εστίες .

Ζώα ύφαλος μη – ψάρια , όπως τα κοράλλια και άλλα ασπόνδυλα , δεν πρέπει ποτέ να εκτεθεί σε hyposalinity , και πολλοί κάτοχοι reef ενυδρεία υφάλου κρατήσει τους 1.024 ή 1.025 .
Η
εικόνων